Grand Prix van Japan: de meest iconische, bizarre en hartverscheurende momenten
De Grand Prix van Japan staat het komende weekend op het programma en in het land van de rijzende zon hebben we in de geschiedenis van de koningsklasse een hoop legendarische, bijzondere en ook hartverscheurende momenten meegemaakt. We zetten er een aantal op een rijtje.
Eén van de meest iconische en technische circuits op de kalender is het Suzuka International Racing Course, vlakbij Nagoya. Het circuit werd al in 1961 ontworpen door voormalig Zandvoort-directeur Hans Hugenholtz. Het circuit wordt over 5,8 kilometer verreden en telt achttien bochten, met de 130R-bocht als één van de bekendste. Ondanks zijn lange bestaan, werd er in 1987 pas voor het eerst in de geschiedenis een Formule 1-race gereden op het circuit in Suzuka. Eerder werd er bijvoorbeeld op Fiji gereden. De Japanse geschiedenis is qua land niet alleen ontzettend rijk, ook qua racen kun je er een boek over schrijven. Epische zeges, bizarre comebacks en hartverscheurende crashes. We zetten het op een rij.
Lauda vs Hunt op Fiji
Het Formule 1-seizoen van 1976 staat bekend als een van de meest epische seizoenen in de geschiedenis van de sport. De strijd tussen James Hunt en Niki Lauda bereikte zijn hoogtepunt tijdens de seizoensfinale in Japan, die werd verreden op het Fuji Speedway Circuit. Op de racedag waren de weersomstandigheden bar slecht. Harde regen en slecht zicht maakten het circuit extreem gevaarlijk. Lauda, die eerder dat jaar een bijna fatale crash had overleefd op de Nürburgring, besloot dat de risico’s te groot waren en trok zich na twee ronden terug. Dit liet de titelstrijd open voor Hunt, die een derde plaats veiligstelde en daarmee met slechts één punt verschil de wereldtitel won. Het was een dramatisch einde aan een historisch seizoen en werd later vereeuwigd in de film Rush.
Senna vs Prost in 1989 en 1990
De spanning in het wereldkampioenschap van 1989 steeg en dat resulteerde uiteindelijk in een iconische crash tijdens de Grand Prix van Japan. Ayrton Senna en Alain Prost kwamen samen tijdens het ingaan van de laatste chicane. Prost stapte uit, maar Senna wist dat hij de race moest winnen en de Braziliaan gaf niet op en vroeg om een duwtje aan de marshals. Die kreeg hij, Senna won de race, maar werd uiteindelijk alsnog gediskwalificeerd wegens de duw die hij kreeg en nadat hij een chicane afsneed na de crash. Prost pakte daardoor het kampioenschap, wat resulteerde in een woedende Senna. De Braziliaan verweet destijds zelfs FIA-president Jean-Marie Balestre van het manipuleren van de stewards om landgenoot Prost te kampioen uit te roepen. Dat werd overigens stellig ontkend. Prost had genoeg gezien en vertrok naar Ferrari, waardoor de Senna-samenwerking op een einde liep.
Eén seizoen later troffen de twee kemphanen elkaar weer en opnieuw was het circuit van Suzuka de plek waar het kookpunt bereikt werd. Senna kondigde destijds al zijn onvrede aan over de kant van de baan waar hij moest beginnen, deze zou namelijk voordeel hebben gehad voor Prost achter hem op de tweede plek. In de perspraatjes hintte hij al op een mogelijk crash. En zo geschiedde: beide heren vielen in bocht één uit, nadat Prost probeerde om Senna te passeren. De Braziliaan hield echter zijn voet op het gaspedaal, waardoor de twee kemphanen elkaar raakten en met grote snelheid in de muur terecht kwamen. Omdat Senna meer punten in het kampioenschap had en beide coureurs dus geen punten scoorden in de laatste race, wist Senna zijn tweede van in totaal drie wereldtitels te pakken. Prost was woedend en dreigde de sport te verlaten, terwijl sommige fans het incident juist als revanche voor de acties van dat jaar daarvoor zagen.
Tranen voor Schumacher
In 1998 was de titelstrijd tussen Mika Häkkinen en Michael Schumacher op een hoogtepunt gekomen. De Japanse Grand Prix zou de beslissende race worden. Schumacher stond op pole position en had een uitstekende kans om de titelstrijd naar zich toe te trekken. Häkkinen startte als tweede, maar al snel sloeg het noodlot toe voor Ferrari. Bij de start bleef Jarno Trulli kort stilstaan doordat hij de motor af liet slaan, wat de spanning alleen maar opvoerde. Bij start nummer twee was het nota bene Schumacher die hetzelfde deed, waardoor hij bij de derde start vanaf achteraan moest beginnen.
Toen de lichten doofden, kon Häkkinen onbedreigd naar de eerste plek rijden zonder druk op zijn schouders. Helaas voor Schumacher sloeg het noodlot opnieuw toe: een lekke band in de 31e ronde betekende het einde van zijn race en daarmee ook het einde van zijn kampioenschapskansen. Häkkinen reed onbedreigd naar de overwinning en verzekerde zich van zijn eerste wereldtitel. Dit moment symboliseerde de dominantie van McLaren dat jaar en markeerde het begin van een nieuwe rivaliteit tussen Häkkinen en Schumacher, die de komende jaren de Formule 1 zou domineren.
Kunststukje Kimi in 2005
Om de natte omstandigheden te kunnen trotseren in de Formule 1 is één ding, maar snelheid en vermogen onder droge omstandigheden is weer iets heel anders. Zoals we door de jaren hebben kunnen zien, had Kimi Räikkönen beide talenten. Dit bewees hij onder andere tijdens de GP van Japan in 2005. De Finse coureur kende op zaterdag een nachtmerrie van een kwalificatie en plaatste zich als zeventiende voor de race op zondag. Na de crash van teamgenoot Juan Pablo Montoya in de eerste ronde, had McLaren haar volledige hoop op constructeurspunten op Räikkönen gevestigd. Hij ging het gevecht aan met de rest van het veld, waarbij hij onder andere Fernando Alonso en Michael Schumacher op de baan wist te verslaan. Uiteindelijk eindigde dit in een fantastische overwinning voor Räikkönen, die slechts anderhalve seconde voor Giancarlo Fisichella in de Renault finishte.
Fatale crash Bianchi
De Grand Prix van Japan in 2014 werd geteisterd door zware regenval, wat leidde tot chaotische omstandigheden. Bianchi, rijdend voor het kleine Marussia, verloor in de belabberde omstandigheden de controle over zijn bolide en schoof van de baan, rechtstreeks tegen een takelwagen, die bezig was de gestrande wagen van Adrian Sutil weg te takelen. Een takelwagen die, gezien de barre omstandigheden, niet eens op de baan had mogen zijn zonder safety car-situatie. Het was een fout van gigantische proporties van de marshals en wedstrijdleiding en iets waar nog lang over nagepraat werd.
De impact was verwoestend en resulteerde in ernstig hoofdletsel voor Bianchi. De race werd onmiddellijk stilgelegd en de Formule 1-wereld hield zijn adem in terwijl de hulpverleners alles in het werk stelden om de jonge coureur te stabiliseren en te evacueren naar het ziekenhuis. Het was een aangrijpende herinnering aan de risico’s van de autosport, ondanks alle veiligheidsmaatregelen die zijn genomen. Het was inmiddels ook namelijk alweer even geleden dat een Formule 1-coureur het leven had gelaten: Ayrton Senna in 1994. De daaropvolgende maanden waren gevuld met hoop en bezorgdheid, terwijl Bianchi vocht voor zijn leven. Maar op 17 juli 2015, negen maanden na het tragische ongeval, verloor de motorsportwereld een veelbelovend talent.
Verstappen zijn verwarrende tweede titel
Max Verstappen wist tijdens de Grand Prix van Japan tóch beslag te leggen op zijn tweede wereldtitel. Het heugelijke feit ging echter gepaard met flink wat verwarring. Voorafgaand aan de Grand Prix van Japan was de taak voor Verstappen – om wereldkampioen te worden – glashelder: 8 punten meer scoren dan rivaal Charles Leclerc. Een overwinning én het behalen van de snelste raceronde, was in ieder denkbaar scenario voldoende om het kampioenschap in zijn voordeel te beslissen. De race op Suzuka liep echter compleet anders. De hevige regenval gooide roet in het eten en gooide het wedstrijdverloop op de schop. De rekenmachines draaiden overuren, want er bestond een grote kans dat er met halve punten gewerkt ging worden omdat de race niet onder normale omstandigheden uitgereden zou kunnen worden.
Uiteindelijk kwam Verstappen als winnaar over de finish, zonder het punt voor de snelste raceronde. Leclerc finishte als tweede, maar ontving een tijdstraf waardoor hij terugviel naar plek drie. Omdat menigeen ervan uitging dat er met halve punten gerekend zou worden, waande Verstappen zich nog geen kampioen. Maar bij de gridinterviews kreeg hij plots te horen dat hij tóch de titel op zijn naam had gezet. Verstappen en Red Bull konden hun oren niet geloven en er heerste verwarring en chaos alom op de grid. De twijfel sloeg toe en niemand wist meer welke informatie geloofd kon worden. In spanning werd er gewacht op de definitieve berekening uit de rekenmachine van de wedstrijdleiding. Na luttele minuten kwam het hoge woord eruit: Verstappen had zich tijdens de Grand Prix van Japan inderdaad gekroond tot wereldkampioen Formule 1 in 2022. Omdat de wedstrijd niet onder een rode vlag is beëindigd, werd er ‘gewoon’ met volle punten gerekend. Zijn tweede titel was na een grote bak aan verwarring een feit.
Gerelateerd
