Voor rijplezier heb je toch een auto met veel vermogen nodig? Dat vooroordeel leeft bij veel mensen, maar deze Mazda MX-5 maakt hier korte metten mee.
Als je ‘m zo ziet staan, geloof je het bijna niet, maar de huidige generatie MX-5 (ND voor de kenners) is al tien jaar te koop. Dat is langer dan elke andere generatie. Een beetje straktrekken hier en daar, plus de introductie van de RF (Retractable Fastback) uit 2017 met stalen klapdak, houdt de roadster bij de tijd. De basis-ingrediënten bleven al die tijd onveranderd: achterwielaandrijving, weinig gewicht, een handbak en een relatief kleine benzinemotor die iets achter de voorwielen ligt voor een optimale gewichtsverdeling.
MX-5 in Nederland
Terwijl Audi, BMW en Fiat wel afscheid namen van hun roadsters TT, Z3/Z4 en Barchetta, piekert Mazda er niet over om het hoofdstuk MX-5 af te sluiten. Dat is net zoiets als Porsche zonder 911 of Toyota zonder Land Cruiser. In de eerste helft van 2025 kochten 47 Nederlanders een nieuwe MX-5. Dat is nog best veel. Tussen die verkochte MX-5-jes bevindt zich vast een Homura, de versie met gave extra’s die je in deze test. Natuurlijk in het rood. Alleen geen signaalrood meer zoals bij de eerste twee generaties, want hier is nauwelijks vraag naar. Smaken veranderen in 36 jaar tijd.
Tip
Mille grazie
Wat wel felrood is, zijn de remklauwen van grootmeester Brembo achter de zwarte gesmede lichtmetalen velgen waaraan je de Homura herkent. Gesmede wielen zijn lichter en sterker dan gegoten exemplaren die je vaker tegenkomt. Ze kunnen hogere bochtsnelheden aan en laat dat nou een van de grote aantrekkingskrachten van de MX-5 zijn: het gemak waarmee je door bochten kan knallen. De diameter van de wielen bedraagt een bescheiden 16 inch, slechts twee inch meer dan de oer-MX-5.
Brembo is niet de enige grote naam die Mazda heeft uitgenodigd voor een Japanse theeceremonie. De sportstoelen komen van Recaro dat begin dit jaar in Italiaanse handen is gevallen nadat het eerder faillissement moest aanvragen. Mille grazie, want de stoelen zitten geweldig. Stevig, maar niet zonder comfort. Het lichaam wordt goed ondersteund. Je zit diep in de auto, zowat met je kont op het wegdek, maar dat hoort er nu eenmaal bij.
Onhandige bult
Veel ruimte is er nooit geweest, zodat langere bestuurders al snel knietje vrijen met het dashboard dan wel stuurwiel. Als je 1,90 meter lang bent, zit je prima. Niet royaal, maar met voldoende bewegingsruimte om de pedalen te kunnen bedienen en diep genoeg om niet met de kruin boven de voorruitstijl uit te steken.
Als langere bijrijder zit je beroerder. Links in de voetenruimte bevindt zich een onhandige bult waardoor je verplicht bent om ietwat schuin te zitten. En het schutbord zit zo dichtbij dat opgetrokken knieën onvermijdelijk zijn. Niet ideaal voor lange roadtrips.
Fijne handbak
Het is droog en zonnig, dus klappen we het dakje open. Dat gaat met de hand en sneller dan elk elektrisch bedienbaar dak. Het scheelt bovendien een elektromotortje en dus gewicht. Kwestie van de hendel boven de voorruit loskoppelen en het dakje naar achteren klappen. Het glazen achterruitje klapt mee en de bovenkant van het dak fungeert als tonneau cover – je hoeft niet te hannesen met een los afdekzeiltje zoals bij de eerste (NA) en tweede (NB) generatie.
Het windschermpje dat zich tussen de hoofdsteunen van de stoelen bevindt, doet zijn werk goed. Maar zit een beetje in de weg als je het opengeklapte dak in zijn vergrendeling wil drukken. Je moet een beetje uit de stoel opveren – of de uitschuifbare armen van Inspector Gadget laten monteren.
Zodra we wegrijden, krijgen we een glimlach op het gezicht. Zó is autorijden bedoeld. Het korte pookje van de handbak ligt goed onder handbereik. We schakelen klik-klak-klik-klak door de zes versnellingen en schakelen geen enkele keer mis, zo trefzeker gaat het. We durven te beweren dat dit de best schakelende versnellingsbak op de markt is. Korte slagen, alsof je door boter glijdt, maar met voldoende gevoel. Zijn fijne handbak is dan ook een van de redenen waarom de MX-5 zo hoog aangeschreven staat bij liefhebbers van puur autorijden. Er is wel een automaat geleverd, maar die is in Europa nauwelijks verkocht.
Atmosferisch
De MX-5 is in Europa alleen te koop met een 132 pk sterke viercilinder benzinemotor van 1,5 liter. De 184 pk-versie is hier verdwenen vanwege strenger wordende emissieregels. Erg? Welnee. De MX-5 bewijst dat een hoog vermogen helemaal niet nodig is om lol te hebben. Bovendien is hij met 978 kg (Homura: 998 kg) zo licht als een veertje. Hoe ongelooflijk knap dat is, besef je als je weet hoeveel het oermodel uit 1989 weegt, namelijk 950 kg. Na 36 jaar is er dus maar 28 kg bijgekomen. Daar zou menig ex-wielrenner of – waterpoloër voor tekenen. Toch zijn er veel rijassistentiesystemen bijgekomen. Dat had van ons niet per se gehoeven, maar de Europese Unie ziet dit nu eenmaal anders.
De motor is atmosferisch en wordt niet bijgestaan door een turbo of compressor. Je moet ‘m hoog in de toeren houden, wil je op de weg indruk kunnen maken op andere weggebruikers. Met een bescheiden koppel van 152 Nm blinkt de motor niet uit door soepelheid. Boven 4000 toeren per minuut begint het feest pas echt. Dat is hartstikke leuk als je binnendoor rijdt, maar wie veel snelwegkilometers maakt, wordt het snel zat.
Meer rotondes!
Nieuwe Mazda-modellen kunnen zich stukbijten op de wegligging van het oudste model binnen het bestaande gamma. Die is fenomenaal. Prachtig uitgebalanceerd. In bochten kun je de auto heel precies plaatsen, geholpen door de geprononceerde wielkasten die je vanachter het stuurwiel duidelijk kunt zien. Normaal vervloeken we de vijfde of zesde rotonde die we op onze route vlak achterelkaar tegenkomen, met de MX-5 konden we niet wachten op de volgende.
Om terug te komen op de vraag aan het begin van dit verhaal: ja, de MX-5 biedt nog steeds bakken rijplezier. In een tijd waarin auto’s alleen maar zwaarder en digitaler worden zelfs meer dan ooit. Wie rijplezier in een auto zoekt, hoeft maar twee dingen te doen: een MX-5 kopen en in de navigatie ‘snelwegen vermijden’ aanvinken.
Conclusie
132 pk stelt tegenwoordig niks meer voor. Maar vergis je niet in dit sportwagentje. Zodra de snelweg ophoudt en de weg zich vervolgt met de ene bocht na de andere, geeft de lichte en speelse MX-5 sterkere en duurdere sportauto’s het nakijken. We zijn jaloers op onze Zuiderburen: in België kost de MX-5 Homura nog geen 37.000 euro. Hier ben je ruim 50 mille kwijt voor dit icoon.